⚘

 سلام عزیزان.⚘⚘

روزتان بخیر و شادی❤❤⚘⚘

خواجه عبدالله انصاری ،معروف به پیر هرات عارف  مشهور و دلسوخته ی ایران در قرن ۵ هجری است.

نثر آهنگین(نثرمسجع) خواجه عبدالله خصوصا در مناجات هایش ،بر زیبایی محتوایی کار ایشان افزوده است.

با اجازه همه ی عزیزان ،امروزمان را با فرازهایی از کتاب (مناجات نامه)ی خواجه عبدالله انصاری آغاز می کنیم .امید است مورد پسند بزرگواران واقع گردد.

⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘⚘

یا رب دل پاک و جان آگاهم ده

آه شب و گریه ی سحرگاهم ده

در راه خود،اول زخودم بی خود کن

بیخود چوشدم،زخودبه خود راهم ده

   ⚘⚘⚘⚘⚘⚘

الهی یکتای بی همتایی، قیوم توانایی،بر همه چیز بینایی،درهمه حال دانایی،از عیب مصفایی،از شریک مبرایی،اصل هر دوایی،جان داروی دلهایی،شاهنشاه فرمانروایی،معزز بتاج کبریایی،به تو رسد ملک خدایی

الهی نام تو ما را جواز،مهر تو ما را جهاز،شناخت تو ما را امان ،لطف تو ما را عیان

الهی ضعیفان را پناهی،قاصدان را برسر راهی،مومنان را گواهی،چه عزیز است آنکس که تو خواهی

الهی دیگران مست شرابند و من مست ساقی،مستی ایشان فانی هست و از من باقی

الهی کار،آن کس کند که تواند،عطا آنکس بخشد که دارد،پس بنده چه تواند و چه دارد

الهی بر هرکه داغ محبت خود نهادی،خرمن وجودش را به باد نیستی دردادی

الهی نظر خود برما مدام کن و ما را بر داشته ی خود نام کن و به وقت رفتن بر جان ما سلام کن

آمین یا رب العالمین